Użytkownicy samolotów F-16 na świecie - F-16 Viper

F-16C Block 50+

od 02-6030 do 02-6035 (od 851 do 856) – 6 – Block 50+.

F-16D Block 50+

od 02-6036 do 02-6039 (od 857 do 860) – 4 – Block 50+.

F-16A Block 20 MLU

ex-holenderskie (od 721 do 731) – 11 – Block 20 MLU;

ex-holenderskie (od 741 do 758) – 18 – Block 20 MLU.

F-16B Block 20 MLU

ex-holenderskie (od 732 do 738) – 7 – Block 20 MLU.

(10 F-16C/D, 36 F-16AM/BM)

W Danii na F-16 latają od 1980 cztery dywizjony o podwójnym, myśliwskim i myśliwsko-bombowym przeznaczeniu, wchodzące w skład Flyvevåbnet. Pierwsze 46 F-16A i 12 F-16B dla Danii wyprodukowały zakłady SABCA w Belgii. Były wśród nich 16 F-16A-15 i 4 F-16B-15. Pozostałe to starsze serie, wszystkie doprowadzone do standardu Block 10. W 1984 Dania zamówiła kolejne 8 F-16A i 4 F-16B. Samoloty te w wariancie Block 15 OCU dostarczył Fokker. Ponadto w drugiej połowie lat 90. Otrzymano jeszcze 3 F-16A Block 15 od US National Guard. Dwa dywizjony F-16A/B latają w Aalborgu. Są to dawne dywizjony myśliwskie 723. i 726., które w 1983 wymieniły swoje F-104G na "szesnastki". Dłużej nowymi samolotami dysponują dwa dawne dywizjony myśliwsko-bombowe z bazy Skrydstrup – 727. i 730. Tu F-16A/B wyparły samoloty F-100D. Wszystkie duńskie F-16A/B OCU znajdują się w 726. Dywizjonie, pozostałe trzy używają starszych samolotów.

(77 F-16A/B)

F-16A Block 15

od 80-3596 do 80-3597 (od E-596 do E-597) – 2 – Block 15 SABCA;

od 80-3598 do 80-3602 (od E-598 do E-602) – 5 – Block 15B SABCA;

od 80-3603 do 80-3606 (od E-603 do E-606) – 4 – Block 15D SABCA;

od 80-3607 do 80-3609 (od E-607 do E-609) – 3 – Block 15F SABCA;

od 80-3610 do 80-3611 (od E-610 do E-611) – 2 – Block 15H SABCA;

82-1024 (E-024) – 1 – Block 15P (przekazany z USAF);

83-1075 (E-075) – 1 – Block 15Q (przekazany z USAF);

83-1107 (E-107) – 1 – Block 15S (przekazany z USAF);

od 87-0004 do 87-0007 (od E-004 do E-007) – 4 – Block 15AA OCU Fokker;

87-0008 (E-008) – 1 – Block 15AC OCU Fokker;

od 88-0016 do 88-0018 (od E-016 do E-018) – 3 – Block 15AC OCU Fokker.

F-16B Block 15

80-3612 (ET-612) – 1 – Block 15 SABCA;

80-3613 (ET-613) – 1 – Block 15B SABCA;

80-3614 (ET-614) – 1 – Block 15F SABCA;

80-3615 (ET-615) – 1 – Block 15Q SABCA;

od 86-197 do 86-199 (od ET-197 do ET-199) – 3 – Block 15Y OCU Fokker;

87-0022 (ET-022) – 1 – Block 15Y OCU Fokker.

W marcu 1982 Egipt odebrał pierwsze maszyny z zakupionych wówczas 34 F-16A-15 i 6 F-16B-15. Weszły one do uzbrojenia dwóch eskadr, 72. i 74., należących do 232 Pułku Myśliwskiego z An Shas (egipskie lotnictwo było zorganizowane na wzór sowiecki, do dziś pozostały w nim pułki składające się z eskadr). W październiku 1986 do Egiptu przyleciały pierwsze z 34 F-16C-32 i 6 F-16D-32. Od 1986 r. na samolotach tych lata 242. Pułk w Beni Suef (68. i 70. Eskadry). W 1991 doszły kolejne: 34 F-16C-40 i 6 F-16D-40, uzupełnione w trzy lata później 1 F-16C-40 i 5 F-16D-40. Na tych samolotach lata 262. Pułk w Abu Suwair (60. i 64. Eskadry). Ostatnie z zamówionych dla Egiptu samolotów, 34 F-16C-40 i 6 F-16D-40 zbudowały tureckie zakłady lotnicze TUSAS. Dostarczono je w 1994 do 272. Pułku w Genacklis (75. i 77. Eskadra). Razem Egipt otrzymał 220 F-16 (42 F-16A/B-15, 40 F-16C/D-32 i 138 F-16C/D-40). W 2010 zakontraktowano 20 F-16 Block 52+, z terminem dostaw w 2013 roku. Te samoloty będą już siódmą partią dostaw F-16 do Egiptu, o nazwie Peace Vector VII. Z samolotami nie zostanie dostarczone nowoczesne uzbrojenie, na które nie zgodził się Izrael, z tego powodu Egipt wykorzystuje tylko starsze pociski AIM-9 Sidewinder i AIM-7 Sparrow oraz niekierowane bomby serii Mark 80. 31 stycznia 2013 część z senatorów USA próbowała zablokować dostawy samolotów (i czołgów Abrams) do Egiptu[1], 3 lutego przejęto pierwszą transzę czterech F-16C.[2]

F-16B Block 15

od 80-639 do 80-641 (od 9301 do 9303) – 3 – Block 15A;

od 80-642 do 80-643 (9304, 9305) – 2 – Block 15B;

od 81-643 do 81-644 (9306, 9307) – 2 – Block 15C;

od 81-645 do 81-647 (od 9308 do 9310) – 3 – Block 15D;

od 81-648 do 81-650 (od 9311 do 9313) – 3 – Block 15E;

od 81-651 do 81-653 (od 9314 do 9316) – 3 – Block 15F;

od 81-654 do 81-657 (od 9317 do 9320) – 4 – Block 15G;

od 81-658 do 81-661 (od 9321 do 9324) – 4 – Block 15H;

od 82-1056 do 82-1057 (9325, 9326) – 2 – Block 15J;

od 82-1058 do 82-1060 (od 9327 do 9329) – 3 – Block 15K;

od 82-1061 do 82-1063 (od 9330 do 9332) – 3 – Block 15L;

od 82-1064 do 82-1065 (9333, 9334) – 2 – Block 15M.

F-16C Block 32

84-1332 (9501) – 1 – Block 32;

od 84-1333 do 84-1339 (od 9502 do 9508) – 7 – Block 32A;

od 85-1518 do 85-1523 (od 9509 do 9514) – 6 – Block 32A;

od 85-1524 do 85-1543 (od 9515 do 9534) – 20 – Block 32B.

F-16D Block 32

od 84-1340 do 84-1343 (od 9401 do 9404) – 4 – Block 32;

od 84-1344 do 84-1345 (od 9405 do 9406) – 2 – Block 32A.

F-16C Block 40

od 89-0278 do 89-0279 (od 9701 do 9702) – 2 – Block 40G;

od 90-0899 do 90-0907 (od 9903 do 9911) – 9 – Block 40H;

od 90-0908 do 90-0922 (od 9912 do 9926) – 15 – Block 40K;

od 90-0923 do 90-0930 (od 9927 do 9934) – 8 – Block 40L;

90-0953 (9935) – 1 – Block 40M;

od 93-0485 do 93-0487 (od 9951 do 9953) – 3 – Block 40Q TUSAS;

od 93-0488 do 93-0512 (od 9954 do 9978) – 25 – Block 40R TUSAS;

od 93-0525 do 93-0530 (od 9979 do 9984) – 6 – Block 40R TUSAS;

od 99-0105 do 99-0116 (dane nieznane) – 12 – Block 40?.

F-16D Block 40

od 90-0931 do 90-0934 (od 9801 do 9804) – 4 – Block 40H;

od 90-0935 do 90-0936 (od 9805 do 9806) – 2 – Block 40J;

90-0937 (9807) – 1 – Block 40K;

90-0954 (9808) – 1 – Block 40M;

od 90-0955 do 90-0958 (od 9809 do 9812) – 4 – Block 40N;

od 93-0513 do 93-0516 (od 9851 do 9854) – 4 – Block 40N TUSAS;

od 93-0517 do 93-0524 (od 9855 do 9862) – 8 – Block 40P TUSAS;

od 99-0117 do 99-0128 (numery nieznane) – 12 – Block 40?

F-16C Block 52+

od 10-1001 do 10-1016 (od 9751 do 9766) – 16 – Block 52+;

F-16D Block 52+

od 10-1017 do 10-1020 (od 9821 do 9824) – 4 – Block 52+;

Grecja zakupiła 34 F-16C i 6 F-16D Block 30 w końcu 1988. Weszły one do uzbrojenia dwóch dywizjonów 110. Skrzydła: 330. i 346. w Larissa, gdzie zastąpiły F-5A. W 1997 otrzymano 32 F-16C i 8 F-16D Block 50. W samoloty te wyposażono 111. Skrzydło z Nea Ankhialos. Do jednostki tej przeniesiono też 330. Dywizjon (330. Mira) ze 110. Skrzydła, które stało się jednostką szkolną. 347. Dywizjon ze 111. Skrzydła dysponuje samolotami Block 50, ale wyposażonymi w zasobniki LANTIRN, a 341. Dywizjon a samoloty Block 50D, do przełamywania OP przeciwnika. 330. Dywizjon nadal dysponuje F-16C/D Block 30, podobnie jak 110. Skrzydło. Ponadto w Nea Ankhialos stacjonuje też jednostka treningowa F-16 SMET, dysponująca wszystkimi odmianami.

F-16C Block 30

od 88-0110 do 88-0111 (od 110 do 111) – 2 – Block 30H;

od 88-0112 do 88-0123 (od 112 do 123) – 12 – Block 30J;

od 88-0124 do 88-0139 (od 124 do 139) – 16 – Block 30K;

od 88-0140 do 88-0143 (od 140 do 143) – 4 – Block 30L.

F-16D Block 30

od 88-0144 do 88-0147 (od 144 do 147) – 4 – Block 30H;

od 88-0148 do 88-0149 (od 148 do 149) – 2 – Block 30J.

F-16C Block 50

od 93-1045 do 93-1076 (od 945 do 076) – 32 – Block 50D.

F-16D Block 50

od 93-1077 do 93-1084 (od 077 do 084) – 8 – Block 50D.

F-16C Block 52+

od 99-1500 do 93-1533 (od 500 do 533) – 34 – Block 52+;

od 01-8530 do 01-8535 (od 534 do 539) – 6 – Block 52+;

od 06-0001 do 06-0020 (od 001 do 020) – 20 – Block 52+.

F-16D Block 52+

od 99-1534 do 99-1549 (od 600 do 615) – 16 – Block 52+;

od 01-8536 do 01-8539 (od 616 do 618) – 4 – Block 52+;

od 06-2110 do 06-2119 (od 021 do 030) – 10 – Block 52+.

(170 F-16C/D)

Holandia, która otrzymała 213 F-16A/B jest największym europejskim użytkownikiem tego samolotu (na świecie większą liczbą szesnastek dysponują jedynie USAF – 2196 dostarczonych/zamówionych do 1996, później jeszcze kolejne pojedyncze egzemplarze: Izrael – 288 (nie licząc dostarczonych na części zamienne) i Turcja – 240). 47 F-16A i 13 F-16B dostarczono w odmianach Block 1, 5 i 10. Już w latach 1982-1984 doprowadzono je do jednolitego standardu serii 10. Kolejne 83 F-16A i 18 F-16B dostarczono w wariancie Block 15, a ostatnie 47 F-16A i 13 F-16B to Block 15 OCU. Wszystkie te samoloty zbudowały rodzime zakłady Fokkera. Na szesnastkach latają trzy dywizjony z Volkel: rozpoznawczy 306. i wielozadaniowe (myśliwskie i myśliwsko-bombowe) 311. oraz 312., dwa dywizjony wielozadaniowe z Twenthe: 313. i 315., dwa szkolne, 314. i 316. w Gilze-Rijen i dwa OP w Leeuwarden: 322. i 323. Do 1986 w Leeuwarden istniała też jednostka szkolna CAV, jej zadania przejął 323. Dywizjon, a później dywizjony z Gilze-Rijen. Nieco później utworzono dywizjon doświadczalny Testgroep w Volkel.

Jako ostatni, w 1991 r. sformowano 316. Dywizjon w Gilze Rijen, ajego samoloty przekazano do utworzonego w 1990. W 1995 jednak rozwiązano i ten dywizjon, co spowodowało przejęcie zadań szkolnych ponownie przez 323. Dywizjon. W 1999 jednostka ta jako pierwsza otrzymała F-16A/B MLU, co spowodowało ponowne przekazanie szkolenia, tym razem do 322. Dywizjonu. Obecnie na F-16A/B latają: 306., 311., 312., 313., 315., 322. i 323. Dywizjon.

(213 F-16A/B, wyprodukowanych w Holandii)

F-16B Block 15

Sprzedaż samolotów F-16 do Indonezji była możliwa dopiero po unormowaniu się stosunków tego państwa z sąsiadami. Począwszy od października 1989 rozpoczęto zastępowanie starzejących się MiG-21. Do 1990 dostarczono 8 F-16A-15 OCU i 4 F-16B-15 OCU. Stanowią one sprzęt 3. Dywizjonu, bazującego w Ishwahyudi. Wszystkie 12 to fabrycznie nowe samoloty serii 15AE, 15AF i 15AG, wszystkie wyposażone w spadochrony hamujące. W 1992 utracono jeden F-16B, a w 1997 jeden F-16A. Po nałożeniu embarga przez USA w 1999 niewielka liczba myśliwców była sprawna, to spowodowało zakup w Rosji partii 5 Su-27 i 11 Su-30. Embargo anulowano w 2005 roku, w związku z tym Indonezja planuje zmodernizowanie pozostałych 10 F-16 do wersji MLU, prawdopodobny jest też zakup 24 używanych, zmodernizowanych do tego samego wariantu maszyn z USA.

F-16A Block 15 OCU

od 87-0713 do 87-0714 (od TS-1605 do TS-1606) – 2 – Block 15AF OCU;

od 87-0715 do 87-0720 (od TS-1607 do TS-1612) – 6 – Block 15AG OCU.

F-16B Block 15 OCU

od 87-0721 do 87-0722 (od TS-1601 do TS-1602) – 2 – Block 15AE OCU;

od 87-0723 do 87-0724 (od TS-1603 do TS-1604) – 2 – Block 15AF OCU

W październiku 1987 roku dotarły do Izraela pierwsze F-16C/D Block 30. Łącznie do uzbrojenia 101. (Hatzor; 4. Skrzydło), 109. (Ramat-David; 1. Skrzydło), 110. i 117. dywizjonu wprowadzono 51 F-16C i 24 F-16D Block 30. Przezbrojenie dwóch ostatnich dywizjonów w F-16C/D umożliwiło przekazanie wcześniej tam używanych F-16A/B do 140. Dywizjonu (Ramon; 25. Skrzydło). Jednostka ta przeszkala izraelskich pilotów na ten typ samolotu.

Część samolotów dwumiejscowych przebudowano do wykonywania zadań związanych z przełamywaniem systemu OP. W nadbudowanym na kadłubie garbie mieści się dodatkowe wyposażenie elektroniczne produkcji izraelskiej.

W 1991 roku dołączyły do nich kolejne 30 F-16C i 30 F-16D Block 40. Samoloty te trafiły do 4. Skrzydła do Hatzor (101. i 105. Dywizjon). Samoloty Block 30 z pierwszego z wymienionych dywizjonów trafiły natomiast do 109. Dywizjonu, latającego dotąd na F-16A/B. Dzięki temu na F-16A/B przezbrojono 190. Dywizjon (szkolny) z bazy Ramon (25. Skrzydło). Stąd z kolei samoloty trafiły do Air Combat School, gdy w drugiej połowie lat 90. 190. Dywizjon przezbrojono na AH-64 Apache.

Ostatnia dostawa samolotów F-16 do Izraela miała miejsce w 1994. Było to 15 F-16A i 3 F-16B Block 10 (część przebudowanych z Block 5), pochodzących z zapasów USAF (ze składu w Davis Monthan). Dzięki tym samolotom przezbrojono 144. Dywizjon z Hatzor (4. Skrzydło). Izrael otrzymał też w 1995 21 innych F-16A i 11 F-16B, które w większości przeznaczono na części zamienne.

Obecnie w Izraelu na F-16 lata dziewięć dywizjonów. 1. Skrzydło z Ramat-David (109., 110. i 117. Dywizjon) lata na F-16C/D Block 30. 4. Skrzydło z Hatzor składa się z dwóch dywizjonów bojowych (101. i 105.) z F-16C/D Block 40 oraz z dywizjonu szkolnego (144.) na F-16A/B. I wreszcie 25. Skrzydło z Ramon dysponuje dwoma dywizjonami (140. i 253.) na F-16A/B, w większości doprowadzonymi do standardu Block 15.

(260 F-16 A/B/C/D od USA w latach 1980-1994, między 2003-2009 wprowadzi do służby kolejne 102 w wersji F-16D Blok 52). Samoloty F-16C noszą w Izraelu nazwę Barak (Błyskawica), F16D Brakeet (Piorun), F16I Suefa (Burza).

F-16C Block 30

od 86-1598 do 86-1601 (301, 304, 305, 307) – 4 – Block 30;

od 86-1602 do 86-1612 (309, 310, 315, 317, 318, 321, 324, 326, 332, 333, 337) – 11 – Block 30A;

od 87-1661 do 87-1664 (340, 341, 344, 343) – 4 – Block 30A;

od 87-1665 do 87-1679 (348, 349, 350, 353, 355, 356, 360, 364, 367, 368, 371, 373, 374, 377, 378) – 15 – Block 30B;

od 87-1680 do 87-1693 (381, 384, 386, 388, 389, 391, 393, 394, 392, 397, 399, 383, 385, 376) – 14 – Block 30C;

od 88-1709 do 88-1710 (359, 313) – 2 – Block 30C;

88-1711 (329) – 1 – Block 30D.

F-16D Block 30

od 87-1694 (020) – 1 – Block 30A;

od 87-1695 do 87-1698 (numery nieznane) – 4 – Block 30D;

od 87-1699 do 87-1708 (036, 022, 041, 045, 039, 046, 050, 057, 061, 055) – 10 – Block 30E;

od 88-1712 do 88-1720 (065, 069, 070, 072, 074, 077, 078, 079, 083) – 9 – Block 30F.

F-16C Block 40

89-0277 (502) – 1 – Block 40H;

od 90-0850 do 90-0862 (503, 506, 508, 511, 512, 514, 516, 519, 520, 522, 523, 525, 527) – 13 – Block 40H;

od 90-0863 do 90-0870 (528, 530, 531, 534, 535, 536, 538, 539) – 8 – Block 40K;

od 90-0871 do 90-0874 (542, 543, 546, 547) – 4 – Block 40L;

od 91-0486 do 91-0489 (551, 554, 557, 558) – 4 – Block 40L.

F-16D Block 40

od 90-0875 do 90-0878 (601, 603, 606, 610) – 4 – Block 40H;

od 90-0879 do 90-0886 (612, 615, 619, 621, 624, 628, 630, 633) – 8 – Block 40J;

od 90-0887 do 90-0894 (637, 638, 642, 647, 648, 651, 652, 656) – 8 – Block 40K;

od 90-0895 do 90-0898 (660, 664, 666, 667) – 4 – Block 40L;

od 91-0490 do 91-0495 (673, 676, 678, 682, 684, 687) – 6 – Block 40L.

Dostawy samolotów F-16 do Jordanii były możliwe po podpisaniu w 1994 porozumienia pokojowego z Izraelem. W lipcu 1996 podpisano kontrakt na dostawę 12 F-16A i 4 F-16B Block 15 ADF, pochodzących z zapasów USAF (z Davis Monthan). W 1997 rozpoczęły się ich dostawy, a w 1998 wyposażono w nie 2. Dywizjon z Azraq. Samoloty te dostarczono bez pocisków AIM-7 i AIM-120. Od 2008 do 2014 roku Jordania odkupiła w kilku transzach od Belgii i Holandii używane F-16AM/BM MLU, łącznie 46 sztuk

W marcu 1986 Korea Południowa odebrała pierwszego F-16D-32, stając się pierwszym zagranicznym użytkownikiem wersji C/D. Łącznie dostarczono 30 F-16C i 10 F-16D Block 32. Weszły one do uzbrojenia 19. Taktycznego Skrzydła Myśliwskiego, bazującego w Chungwon. Z 80 F-16C i 40 F-16D Block 52, których dostawy rozpoczęły się w końcu 1994, 12 wyprodukował General Dynamics a 36 zmontowały zakłady Samsung z dostarczonych z USA części. Pozostałe 72 maszyny w całości pochodzą już z zakładów koreańskich (Samsung).

Wersję Block 32 używa 161. i 162. Dywizjony z 19. Skrzydła, pełniące funkcję jednostek OP (przypuszczalnie 161. Dywizjon jest też jednostką szkolną). 155. Dywizjon z 19. Skrzydła został wyposażony w samoloty F-16C/D Block 52, wyposażone w zasobniki LANTIRN, głównym zadaniem tej jednostki jest zwalczanie celów naziemnych w każdych warunkach atmosferycznych. Pozostałe dywizjony, 159. Dywizjon z 19. Skrzydła oraz oba (120. i 123.) z 20. Taktycznego Skrzydła Myśliwskiego z Sosan są wyposażone w samoloty F-16C/D Block 52 i spełniają rolę jednostek wielozadaniowych – OP, uderzeniowych i przełamywania OP. Korea Południowa otrzymała też pociski AGM-88 HARM oraz AIM-120 AMRAAM.

(liczba: 180 F-16C/D)

F-16C Block 32

od 85-1574 do 85-1575 (od 51574 do 51575) – 2 – Block 32;

od 85-1576 do 85-1579 (od 51576 do 51579) – 4 – Block 32A;

od 85-1580 do 85-1583 (od 51580 do 51583) – 4 – Block 32B;

od 86-1586 do 86-1589 (od 61586 do 61589) – 4 – Block 32C;

od 86-1590 do 86-1593 (od 61590 do 61593) – 4 – Block 32D;

od 86-1594 do 86-1597 (od 61594 do 61597) – 4 – Block 32E;

od 87-1653 do 87-1656 (od 71653 do 71656) – 4 – Block 32F;

od 87-1657 do 87-1660 (od 71657 do 71660) – 4 – Block 32H.

F-16D Block 32

od 84-1370 do 84-1373 (od 41370 do 41373) – 4 – Block 32A;

od 85-1384 do 85-1385 (od 51384 do 51385) – 2 – Block 32A;

od 85-1584 do 85-1585 (od 51584 do 51585) – 2 – Block 32A;

od 90-0938 do 90-0941 (od 00938 do 00941) – 4 – Block 32Q.

F-16C Block 52

92-4000 (92-000) – 1 – Block 52G;

92-4001 (92-001) – 1 – Block 52H;

od 92-4002 do 92-4003 (od 92-002 do 92-003) – 2 – Block 52J;

od 92-4004 do 92-4008 (od 92-004 do 92-008) – 5 – Block 52K;

od 92-4009 do 92-4013 (od 92-009 do 92-013) – 5 – Block 52L;

od 92-4014 do 92-4017 (od 92-014 do 92-017) – 4 – Block 52M;

od 92-4018 do 92-4027 (od 92-018 do 92-027) – 10 – Block 52N;

od 93-4048 do 93-4099 – 52 – Block 52D.

F-16D Block 52

od 92-4028 do 92-4031 (od 92-028 do 92-031) – 4 – Block 52G;

od 92-4032 do 92-4037 (od 92-032 do 92-037) – 6 – Block 52H;

od 92-4038 (92-038) – 1 – Block 52K;

od 92-4039 (92-039) – 1 – Block 52L;

od 92-4040 do 92-4041 (od 92-040 do 92-041) – 2 – Block 52M;

od 92-4042 do 92-4047 (od 92-042 do 92-047) – 6 – Block 52N;

od 93-4100 do 93-4119 (brak pewnych danych) – 20 – Block 52D.

W 2007 roku Maroko zaczęło poszukiwać nowych myśliwców, w związku z zakupem przez Algierię 28 Su-30MKA. Kraj dysponował przestarzałymi Northrop F-5A/B/E/F i Dassault Mirage F1, zdecydowano się na modernizację połowy tych ostatnich oraz rozpoczęto negocjacje z Francją ws zakupu 18 Dassault Rafale za 2,3 mld Euro. Korzystniejszy kurs dolara oraz silne amerykańskie lobby wokół króla Maroka doprowadziły do zerwania rozmów i zamówienia w 2008 roku 24 F-16 Block 52+, wartość kontraktu nie przekroczyła 2,4 mld USD. Pierwsze cztery samoloty odebrano 4 sierpnia 2011, ostatnie trzy 22 sierpnia 2012, wraz z myśliwcami zakupiono 24 szkolne Beechcraft T-6 Texan II.

F-16C Block 52+

od 08-8001 do 08-8016 (od MR-1 do MR-16) – 16 – Block 52+;

F-16D Block 52+

od 08-8017 do 08-8024 (od MS-1 do MS-8) – 8 – Block 52+;

Wszystkie 72 F-16A/B dla Norwegii (60 A i 12 B) wyprodukowały w latach 1980-83 zakłady Fokker w Holandii. F-16A/B. W 1989 Norwegia otrzymała 2 nowe F-16B Block 15 OCU pochodzące z zakładów General Dynamics dla uzupełnienia strat. Ogółem 56 maszyn objęła modyfikacja MLU, a pierwszą jednostką wyposażoną w tę wersję jest 322. Dywizjon z Rygge, będący jednocześnie jednostką szkolną. Ponadto na F-16 w Norwegii latają 331. i 334. Dywizjon z Bodø i 338. Dywizjon z Ørland. Wszystkie jednostki mają charakter wielozadaniowy, OP, wsparcia wojsk i zwalczania celów morskich (samoloty wyposażono w pociski przeciwokrętowe AGM-119 Penguin, produkowane w Norwegii). Ponadto wszystkie norweskie F-16 wyposażono w spadochrony hamujące (oblodzone zimą drogi startowe).

(72 + 2 F-16A/B)

F-16A Block 1

od 78-0272 do 78-0274 (od 272 do 274) – 3 – Block 1 Fokker.

F-16B Block 1

od 78-0301 do 78-0302 (od 301 do 302) – 2 – Block 1 Fokker.

F-16A Block 5

od 78-0275 do 78-0284 (od 275 do 284) – 10 – Block 5 Fokker.

F-16B Block 5[

od 78-0303 do 78-0304 (od 303 do 304) – 2 – Block 5 Fokker.

F-16A Block 10

od 78-0285 do 78-0289 (od 285 do 289) – 5 – Block 10 Fokker;

od 78-0290 do 78-0293 (od 290 do 293) – 4 – Block 10A Fokker;

od 78-0294 do 78-0299 (od 294 do 299) – 6 – Block 10B Fokker.

F-16B Block 10

78-0305 (305) – 1 – Block 10 Fokker;

78-0306 (306) – 1 – Block 10B Fokker;

78-0307 (307) – 1 – Block 10C Fokker.

F-16A Block 15

78-0300 (300) – 1 – Block 15 Fokker;

od 80-3658 do 80-3659 (od 658 do 659) – 2 – Block 15 Fokker;

od 80-3660 do 80-3663 (od 660 do 663) – 4 – Block 15B Fokker;

od 80-3664 do 80-3667 (od 664 do 667) – 4 – Block 15D Fokker;

od 80-3668 do 80-3671 (od 668 do 671) – 4 – Block 15F Fokker;

od 80-3672 do 80-3675 (od 672 do 675) – 4 – Block 15H Fokker;

od 80-3676 do 80-3683 (od 676 do 683) – 8 – Block 15K Fokker;

od 80-3684 do 80-3688 (od 684 do 688) – 5 – Block 15M Fokker.

F-16B Block 15

80-3689 (689) – 1 – Block 15 Fokker;

80-3690 (690) – 1 – Block 15B Fokker;

80-3691 (691) – 1 – Block 15D Fokker;

80-3692 (692) – 1 – Block 15F Fokker;

80-3693 (693) – 1 – Block 15H Fokker.

F-16B Block 15 OCU

od 87-0711 do 87-0711 (od 711 do 712) – 2 – Block 15AD OCU General Dynamics

Oman zakupił w 2002 roku 12 F-16 w wersji Block 50+, program ich dostaw nazwano Peace A'sama A'safiya, lub Clear Skies. W 2011 roku zawarto kontrakt na dostawe dalszych 10 F-16C i 2 F-16D w tej samej wersji, samoloty zastępują kupione w Wielkiej Brytanii SEPECAT Jaguar

(12 F-16C/D)

F-16C Block 50+

od 02-2115 do 02-2122 (od 810 do 818) – 8 – Block 50+.

F-16D Block 50+

od 02-2123 do 02-2126 (od 801 do 804) – 4 – Block 50+.

W lotnictwie polskim, w 31 i 32 Bazie Lotnictwa Taktycznego służy obecnie 36 maszyn F-16C i 12 F-16D. Początkowo analizowano pozyskanie 64 ex-amerykańskich maszyn (rozważano także F/A-18) i zmodernizowanie ich do standardu MLU, jednak dzięki pozyskaniu 23 ex-niemieckich MiG-29 zdecydowano się na zakup nowych myśliwców w drodze przetargu do którego zaproszono także Francuzów z Dassault Mirage 2000 i Szwedów z Saab JAS 39 Gripen. Zakup był możliwy dzięki ustanowieniu programu wieloletniego wyposażenie Sił Zbrojnych RP w samoloty wielozadaniowe, finansowanego spoza budżetu MON. Dostawy 48 maszyn za 3,5 mld USD (opłacone z kredytu od rządu USA) zrealizowano w latach 2006-2008. Do uzbrojenia samolotów zakupiono m.in. 126 AIM-120C-5 AMRAAM, 178 AIM-9X Sidewinder, 360 AGM-65G2 Maverick, 78 AGM-154C JSOW i około 500 precyzyjnych bomb JDAM i Paveway. W związku z planowanym wycofaniem ze służby samolotów Su-22 po roku 2012, umowa z 2003 zawierała także opcje na zakup kolejnych 48 sztuk, MON nie przewiduje w planach do 2018 zakupu kolejnych maszyn, ich linia produkcyjna do tego czasu zostanie prawdopodobnie zamknięta.

F-16C Block 52+

od 03-0040 do 03-0075 (od 4040 do 4075) – 36 – Block 52+;

F-16D Block 52+

od 03-0076 do 03-0087 (od 4076 do 4087) – 12 – Block 52+;

W połowie 1990 ogłoszono, że Portugalia zamierza zakupić 20 F-16A/B z zapasów amerykańskich. W toku kolejnych rozmów ustalono, że Portugalia zakupi 17 F-16A i 3 F-16 Block 15 OCU z bieżącej produkcji. Dostawy tych samolotów przeprowadzono w 1994, jednocześnie wycofano maszyny A-7P, używane dotąd przez lotnictwo Portugalii. F-16A/B dostarczono do 201. Dywizjonu Sił Powietrznych Portugalii, stacjonującego w Monte Real. Portugalskie F-16 wyróżniają się statecznikiem pionowym pochodzącym z wersji F-16A/B ADF. Ponadto Portugalskie F-16 są dostosowane do odpalenia pocisków AIM-7M Sparrow, pociski te dostarczono wraz z samolotami.

W 1999 w ramach programu Peace Atlantis II dostarczono z nadwyżek armii amerykańskiej kolejne 20 F-16A/B blok 15 (16 A i 4 B) oraz 5 F-16A jako skarbnica części zamiennych. Jednocześnie Portugalia włączyła się w program MLU, planując zmodernizowanie wszystkich swoich maszyn, w 2003 dostarczono pierwszy zmodernizowany ex-amerykański F-16. Jednocześnie mają też być zakupione pociski AIM-120 AMRAAM. W ramach programu Peace Atlantis II Portugalia zapłaciła 268 mln USD jedynie za unowocześnienie samolotów, które USA przekazały nieodpłatnie.

F-16B Block 15

od 93-0465 do 93-0467 (od 15101 do 15103) – 3 – Block 15AT OCU;

od 93-0468 do 93-0477 (od 15104 do 15113) – 10 – Block 15AV OCU;

od 93-0478 do 93-0481 (od 15114 do 15117) – 4 – Block 15AW OCU.

Początkowo, w pierwszej połowie lat 80., Singapur planował zakup samolotów F-16/J79, ostatecznie jednak zakupiono 4 F-16A i 4 F-16B Block 15 OCU. Pierwszy z nich, przekazano lotnictwu Singapuru w lutym 1988, był to dwutysięczny wyprodukowany F-16. Początkowo singapurskie F-16 latały w USA, w Luke w Arizonie, gdzie prowadzono szkolenie pilotów. Dopiero w 1990 przebazowano je do Singapuru, gdzie weszły do wyposażenia 140. Dywizjonu z Tengah.

W końcu lat 90. Zakupiono kolejne F-16 – 8 F-16C i 10 F-16D Block 52. Samoloty te dostarczono w latach 1998-1999, ale do chwili obecnej stacjonują one w Cannon, gdzie w 428. FS 27. FW prowadzone jest szkolenie pilotów singapurskich. W 2000 w Singapurze ponownie sformowano 143. Dywizjon, który (obok 140.) ma otrzymać nowe F-16C/D. Na początku 2001 rozpoczęło się przebazowanie najnowszych samolotów do Singapuru.

F-16B Block 15

od 87-0397 do 87-0398 (od 880 do 881) – 2 – Block 15AA OCU;

od 87-0399 do 87-0400 (od 882 do 883) – 2 – Block 15AB OCU.

F-16C Block 52

od 94-0266 do 94-0273 – 8 – Block 52;

od 96-5025 do 96-5028 – 4 – Block 52;

od 97-0112 do 96-0121 – 10 – Block 52.

F-16D Block 52

od 94-0274 do 94-0283 – 10 – Block 52;

od 96-5029 do 96-5036 – 8 – Block 52;

od 97-0122 do 97-0123 – 2 – Block 52.

W 1985 Tajlandia zwróciła się do USA o zakup F-16, które miały stanowić przeciwwagę dla wietnamskich MiG-23. Początkowo miały to być F-16/J79, lecz ostatecznie Kongres wyraził zgodę na sprzedaż F-16A/B Block 15 OCU. Łącznie w trzech partiach, w 1988, 1990 i w 1995 otrzymano 26 F-16 i 10 F-16B, wszystkie w wersji Block 15 OCU. W samoloty te wyposażono 103. Dywizjon 1. Skrzydła z Korat i 403. Dywizjon z 4. Skrzydła z Takhli. Jednostki te spełniają głównie funkcję OP, ale mogą też być wykorzystane jako uderzeniowe. W 2002 roku dołączył do nich wykorzystywane wcześniej przez US National Guard F-16 Block 15 ADF (15 A i 1 B) oraz 2 F-16 Block 10 OCU jako skarbnica części. W 2004 Singapur przekazał nieodpłatnie 3 F-16A i 4 F-16 B Block 15 OCU w zamian za użyczenie tajskich baz do celów treningowych. 18 F-16A/B Block 15 jest modernizowanych do wersji MLU.

(59 F-16A/B)

F-16A Block 15 OCU

86-378 (10305) – 1 – Block 15AA OCU (1988);

od 87-0702 do 87-0708 (od 10306 do 10312) – 7 – Block 15AB OCU (1988);

od 91-0062 do 91-0067 (od 10313 do 10318 – 6 – Block 15AJ OCU (1990-91) (1 utracono);

od 90-7020 do 90-7023 (od 40307 do 40310) – 4 – Block 15AY OCU (1995-96);

od 90-7024 do 90-7031 (od 40311 do 40318) – 8 – Block 15AZ OCU (1995-96) (1 utracono);

od 87-0397 do 87-0399 (od 10323 do 10325) – 3 – Block 15AA OCU (ex-singapurskie);

F-16B Block 15 OCU

od 86-0379 do 86-0381 (od 10301 do 10303) – 3 – Block 15AA OCU (1988);

87-0709 (10304) – 1 – Block 15AB OCU (1988);

od 90-7032 do 90-7035 (od 40301 do 40304) – 4 – Block 15AX OCU (1995);

od 90-7036 do 90-7037 (od 40305 do 40306) – 2 – Block 15AZ OCU (1995).

87-0401 (10319) – 1 – Block 15Z OCU (ex-singapurski);

od 86-0402 do 86-0403 (od 10320 do 10321) – 2 – Block 15AA OCU (ex-singapurskie);

87-0404 (10322) – 1 – Block 15AB OCU (ex-singapurski);

F-16A Block 15 ADF

(ex-amerykańskie, 2002-03)

od 80-0575 do 80-0576 (10211 i 10206) – 2 – Block 15A ADF;

81-0668 (10202) – 1 – Block 15C ADF (utracony);

81-0690 (10207) – 1 – Block 15D ADF;

81-0703 (10213) – 1 – Block 15D ADF;

81-0754 (10208) – 1 – Block 15F ADF;

81-0765 (10209) – 1 – Block 15G ADF;

81-0774 (10212) – 1 – Block 15G ADF (utracony);

81-0775 (10203) – 1 – Block 15G ADF;

81-0784 (10214) – 1 – Block 15G ADF;

81-0797 (10204) – 1 – Block 15H ADF;

82-0981 (10205) – 1 – Block 15M ADF;

82-0987 (10215) – 1 – Block 15N ADF;

82-0989 (10216) – 1 – Block 15N ADF;

82-1008 (10210) – 1 – Block 15P ADF.

F-16B Block 15 ADF

82-1032 (10201) – 1 – Block 15K ADF (ex-amerykański, 2002).

Tajwan starał się o zakup F-16 (chodziło o wersję F-16/J79) jeszcze w 1979. Jednak poprawiające się stosunku USA-Chiny spowodowały wstrzymanie sprzedaży tych samolotów (na życzenie Chińskiej Republiki Ludowej). Tajwan opracował wówczas własny samolot wielozadaniowy Cheng Fuo, wykorzystując cichą pomoc technologiczną USA. Ostatecznie jednak w 1992 prezydent George Bush zgodził się na sprzedaż 120 samolotów F-16 do Tajwanu (równolegle zakupiono też 60 Mirage 2000, by przyśpieszyć proces unowocześniania lotnictwa Tajwanu). Wszystkie tajwańskie F-16, 80 F-16A i 40 F-16B, zbudowano w specjalnej wersji Block 20.

Pierwsze samoloty przekazano Tajwanowi w lipcu 1996. Początkowo trafiły one do 21. FS z bazy Luke w Arizonie, gdzie prowadzono szkolenie pilotów. Pierwsze samoloty przebazowano do Tajwanu w kwietniu 1997. Samoloty te wprowadzono do uzbrojenia 21. Taktycznego Dywizjonu Myśliwskiego (zbieżność numerów – przypadkowa) z 4. Taktycznego Skrzydła Myśliwskiego Tajwanu (znanego również jako 455. Skrzydło), stacjonującego w Jiayi. Kolejnym dywizjonem był 22. TFS, który otrzymał F-16 w 1998, także bazował on w Jiayi i wchodził w skład 4. Skrzydła.

Kolejno, w latach 1999-2000 przezbrojono na F-16 trzy dywizjony 5. (401.) Taktycznego Skrzydła Myśliwskiego, bazującego w Taoyuan. W skrzydle tym w F-16 wyposażono 15. i 16. Taktyczne Dywizjony Myśliwskie (według innych źródeł – 26. i 27.) oraz 17. Taktyczny Dywizjon Myśliwski i 12. Dywizjon Rozpoznania Taktycznego. Samoloty tego ostatniego zostały wyposażone w zasobniki rozpoznawcze LOROP. Jednocześnie w 4. Skrzydle na F-16 przezbrojono kolejne, 14. i 23 TFS. Ostatnią jednostką tajwańską F-16 jest 46. Dywizjon z 7. (737.) Skrzydła, który bazuje w Taidong. Ta ostatnia jednostka pełni też funkcję agresorów, służąc do treningu pilotów.

Początkowo Tajwan otrzymał jedynie pociski AIM-9M i AGM-65B, ale w 2000 dostarczono też AIM-120 AMRAAM, AGM-65G i przeciwokrętowe AGM-84 Harpoon, w które także wyposażono tajwańskie F-16.

F-16A Block 20

od 93-0702 do 93-0821 (od 6601 do 6720) – 120 – Block 20.

F-16B Block 20

od 93-0822 do 93-0851 (od 6801 do 6830) – 30 – Block 20.

Jednostka powstała w 1947 jako 20. Skrzydło Myśliwskie. Od maja 1952 skrzydło bazowało w Upper Heyford, w Wielkiej Brytanii. Od 1971 do rozwiązania w październiku 1991 jednostka używała samolotów F-111E, a później także EF-111A. W styczniu 1994 skrzydło zostało reaktywowane w Shaw, w Płd. Karolinie, gdzie dotąd stacjonowało 363. Skrzydło Myśliwskie. Jednocześnie wszystkie trzy dywizjony skrzydła przemianowano na dawne dywizjony 20. Skrzydła: 55., 77. i 79. Początkowo w skład skrzydła wchodził też 78. Dywizjon, jednak później jego numer zmieniono na 55., po rozwiązaniu 81. Skrzydła Myśliwskiego w Wielkiej Brytanii, skąd pochodził ten ostatni pododdział.

Jednocześnie z reorganizacją skrzydło zostało wyposażone w samoloty F-16C/D Block 50D (poprzednio używano tu samolotów Block 42). Nowym zadaniem jednostki jest przełamywanie obrony powietrznej. 20. Skrzydło Myśliwskie podlega 9. AL, a za jej pośrednictwem – Air Combat Command. Operacyjnie zaś skrzydło podlega US Central Command, które odpowiada za obszar Środkowego i Bliskiego Wschodu.

W 1988 r. 347. Taktyczne Skrzydło Myśliwskie, bazujące w Moody w Georgii przezbrojono z F-4E na F-16A/B Block 15. Samoloty te otrzymały wszystkie trzy dywizjony jednostki: 68., 69. i 70. Jeszcze w 1990 r. wymieniono je na F-16C/D Block 40. 69. Taktyczny Dywizjon Myśliwski wziął udział w operacji Pustynna Burza. W 1993 r., po tym, jak tornado zniszczyło bazę Homestead, w Moody reaktywowano dawne dwa dywizjony 31. Skrzydła Myśliwskiego z Homestead, 307. i 308., również wyposażone w F-16C/D Block 40. W lipcu 1994 r. 347. Skrzydło Myśliwskie przeorganizowano w 347. Skrzydło, przeznaczone do zabezpieczenia działań w konfliktach lokalnych. Rozwiązano wówczas 69., 70. i 308. Dywizjon, a 307. Dywizjon przemianowano na 69. Dywizjon Myśliwski. Na nowo sformowano 70. Dywizjon Myśliwski, wyposażając go w A-10A. Ponadto w skład skrzydła włączono 52. Dywizjon Transportowy na C-130E. Kolejna reorganizacja miała miejsce w 1996 r., ale nie dotyczyła obu dywizjonów F-16C/D Block 40 (68. i 69.). Z jednostki wyłączono jedynie 52. Dywizjon, zastępując go 41. Dywizjonem Ratowniczym (HH-60G) i 71. Dywizjonem Ratowniczym (HC-130P). W takim składzie 347. Skrzydło występuje do dziś.

12. Armia Lotnicza, Davis-Montham, Arizona 366. Skrzydło, Mountain Home, Idaho, kod "MO" Skrzydło istniało w czasie II wojny światowej latając na P-47, po wojnie zostało rozwiązane. Ponownie sformowano je w 1952 r., od tej pory jednostka istniała niemal bez przerwy, od 1974 r. latając na F-111 różnych wersji. W 1991 r. rozpoczęło się jego przeformowywanie w pierwsze "superskrzydło", wyposażone w pododdziały o różnym przeznaczeniu. Po przerzuceniu w rejon konfliktu lokalnego miało ono stworzyć "mini-siły powietrzne", zdolne do wykonywania różnych zadań. Pierwsze F-16C/D Block 25 trafiły do 389. Dywizjonu Myśliwskiego skrzydła w 1993 r. Poza wspomnianym dywizjonem w skład skrzydła weszły też 22. Dywizjon Tankowania Powietrznego (KC-135R), 34. Dywizjon Bombowy (B-52G, a później B-1B), 390. Dywizjon Myśliwski (F-15C/D) i 391. Dywizjon Myśliwski (F-15E). W 1996 r. 389. Dywizjon Myśliwski otrzymał F-16C/D Block 52, zmieniając przeznaczenie na jednostkę przełamywania OP. Na samolotach tych 366. Skrzydło, bazujące nadal w Mountain Home w Idaho jednostka lata do dziś, jej skład nie uległ zmianie.

388. Skrzydło Myśliwskie, Hill, Utah, kod "HL" Była to pierwsza jednostka USAF, wyposażona w F-16. W styczniu 1979 r. rozpoczęły się do bazy Hill w stanie Utah dostawy samolotów F-16A/B Block 1, 5 a następnie Block 10. Samoloty te zastąpiły w 4., 34. i 421. Taktycznym Dywizjonie Myśliwskim oraz w 16. Taktycznym Dywizjonie Szkolno-Myśliwskim dotychczas używane F-4D. W 1983 r. wprowadzono do uzbrojenia jednostki nowsze F-16A/B Block 15. W tym okresie głównym zadaniem jednostki było przygotowanie załóg i personelu naziemnego dla kolejnych jednostek F-16. W 1987 r. zadania te przekazano do innych jednostek, w związku z czym rozwiązano 16. Dywizjon. W 1989 r. pozostałe dywizjony przezbrojono na F-16C/D Block 40. 4. i 421. Dywizjon wzięły następnie udział w operacji Pustynna Burza. W latach 1993-94 4. Dywizjon Myśliwski używał F-16C/D Block 50, po czym ponownie otrzymał wersję Block 40. Obecnie 388. Skrzydło Myśliwskie nadal używa F-16C/D Block 40 i stacjonuje w Hill.

Jednostka powstała w okresie II wojny światowej, po wojnie została rozwiązana i ponownie reaktywowana w 1948 r. Od stycznia 1973 r. 52. Skrzydło otrzymało samoloty F-4G Wild Weasel, stosując je obok F-4D. W 1987 r. F-4D zostały zastąpione przez F-16C/D Block 30 i 52 TFW stało się pierwszą jednostką wykonującą zadania Hunter-Killer w ramach przełamywania OP. Do końca lat 70. 52 TFW przejęło 23 TFS przekazany z 36 TFW z chwilą jego przezbrojenia na F-15A/B (23 TFS używał samolotów F-4D), 81 TFS został przezbrojony na F-4G, a 480 TFS – z F-4D na F-4E.

52. Skrzydło wzięło udział w operacji Pustynna Burza. W październiku 1991 r. skrzydło przeformowano na nowy wzór, włączając w jego skład wszystkie pododdziały bazowe (poprzednio były to Air Base Group), zmieniając nazwę jednostki na 52nd Fighter Wing. W końcu 1992 r. dokonano reorganizacji skrzydła. Dotychczasowe 23., 81. i 480. Dywizjony Myśliwskie, latające dotąd na F-16C/D oraz F-4G (oba typy samolotów występowały we wszystkich dywizjonach) pozbyły się Phantomów, a F-16C/D skoncentrowano w 23. i 480. Dywizjonie. 81 FS został natomiast wyposażony w A-10A po rozwiązanym 81. Skrzydle z Woodbridge i Bentwaters. W 1994 r., po rozwiązaniu 36. Skrzydła Myśliwskiego, 480. Dywizjon otrzymał numer jednego z dawnych dywizjonów 36 FW – 22. Dywizjon Myśliwski, a w skład 52 FW włączono też 53 FS na F-15C/D (przekazaną z 36. Skrzydła). W tym samym czasie F-16C/D Block 30 wymieniono na Block 50. Obecnie 52. Skrzydło administruje też bazę w Bittburgu, oprócz własnej w Spangdahlem i ma w swoim składzie cztery dywizjony: 22 i 23 FS na F-16C/D Block 50, 53 FS na F-15C/D oraz 81 FS na OA-10A i A-10A.

31. Skrzydło Myśliwskie, Aviano, Włochy, kod "AV" Jednostka powstała w 1940 r. jako grupa myśliwska. Po wojnie została rozwiązana, ale już w 1946 r. ponownie ją sformowano.

W marcu 1988 r. dywizjony skrzydła 307., 308 i 309.), latające dotąd na F-4E zostały kolejno wyposażone w samoloty F-16A/B. W 1989 r. rozwiązano 307. Dywizjon Myśliwski, ale w 1991 r., wraz z przezbrojeniem jednostki na F-16C/D-40 ponownie sformowano go sformowano. Jednocześnie, jesienią tego roku skrzydło przeszło na nowy etat, stając się 31. Skrzydłem Myśliwskim. Po krótkim okresie funkcjonowania w tym składzie, skrzydło zostało jednak rozwiązane w marcu 1994 r., po zniszczeniu bazy Homestead przez tornado. W kwietniu 1994 r. 31 FW zostało reaktywowane w Aviano we Włoszech. Po rozwiązaniu 401. Skrzydła, które wcześniej trafiło tu z Torrejon w Hiszpanii wraz ze swoimi 612. i 613. Dywizjonem na F-16C/D-30 (614. Dywizjon wziął udział w operacji Pustynna Burza). Z połączenia 512. i 526. Dywizjonów Myśliwskich (z 86. Skrzydła przeformowanego z myśliwskiego na transportowe) z 612. i 613. Dywizjonami Myśliwskimi powstało 31 FW, a dywizjony otrzymały numer 510. i 555. Zostały one wyposażone w samoloty F-16C/D-40 po 86. Skrzydle. Od tej pory 31. Skrzydło brało aktywny udział w działaniach nad byłą Jugosławią. 31. Skrzydło Myśliwskie ze swoimi 510 i 555 FS nadal stacjonuje w Aviano i dysponuje 40 F-16C-40 i 4 F-16D-40, wchodząc w skład 16 AL.

 Skrzydło w czasie II wojny światowej działało we Włoszech, latając na P-51. Po wojnie je rozwiązano, po czym ponownie reaktywowano w Japonii, w 1948 r. W 1971 r. je rozwiązano, ale równocześnie na nowo sformowano w bazie George, w w Kalifornii, wyposażono je w F-4D i później także w F-4G, jednak w 1992 r. je rozwiązano. W październiku 1994 r. dawne 432 Skrzydło Myśliwskie z bazy Misawa w Japonii otrzymało numer 35. Skrzydło Myśliwskie. Oba dywizjony myśliwskie jednostki, 13. i 14., były wyposażone w F-16C/D Block 30. W 1995 r. 14. Dywizjon Myśliwski został wyposażony w samoloty F-16C/D Block 50D, podczas gdy 13. Dywizjon nadal dysponuje samolotami Block 30. Ponadto w skład skrzydła wchodzi 39. Klucz Ratowniczy z HH-60G.

Tradycje jednostki sięgają okresu przedwojennego. W drugiej połowie 1972 r. 8. Skrzydło trafiło do swojej dzisiejszej bazy Kunsan w Korei, gdzie w jego skład włączono jego dawne 35, 36 i 80 TFS, wszystkie wyposażone w samoloty F-4D i F-4E. W 1981 r. zaczęło się przezbrojenie skrzydła na samoloty F-16A/B Block 10, przy czym otrzymały je jedynie 35 i 80 TFS, 36 TFS został wówczas rozwiązany. W późniejszym okresie sprzęt skrzydła uzupełniły F-16A/B Block 15. W 1987 r. natomiast samoloty te zostały w całości wymienione na F-16C/D Block 30, na których skrzydło lata do dziś. W drugiej połowie 1991 r. skrzydło przeformowano na nowy etat i jego nazwa uległa zmianie – 8. Skrzydło Myśliwskie. Do chwili obecnej w jego składzie występują 35. i 80. Dywizjony Myśliwskie na F-16C/D Block 30.

 Jednostka ma bogate tradycje, sięgające II wojny światowej. Niemal przez cały okres powojenny jednostka bazowała w Korei. W 1982 r. pozostał w niej tylko jeden dywizjon (36 TFS) dysponujący samolotami F-4E, w związku z czym skrzydło przeformowano w grupę. Bazowała ona w Osan, w Korei Płd. W 1989 r. 36. Dywizjon przezbrojono na F-16C/D Block 30. W rok później reaktywowano 19. Dywizjon, wyposażając go w OA-10A. Jednocześnie 51. Grupa wróciła do statusu skrzydła. W czerwcu 1990 r. samoloty 36. Dywizjonu zastąpiono F-16C/D Block 42, przystosowanymi do nocnych uderzeń. Obecnie jest to jedyny dywizjon bazujący poza USA, wyposażony w F-16 z silnikami Pratt Whitney. W latach 1993-1994, w czasie reorganizacji USAF, nastąpiły w skrzydle znaczne zmiany. W skład skrzydła włączono 55. Dywizjon Transportowy dysponujący samolotami Beech C-12 oraz 38. Dywizjon Ratowniczy, wyposażony w śmigłowce HH-60G. W 1994 r. natomiast zmieniono nazwę 19th Fighter Squadron na 25th Fighter Squadron. W tym składzie skrzydło występuje do dziś.

 Jednostka powstała w czasie II wojny światowej i latała na P-51, a później P47, ale po wojnie została na dziesięć lat rozwiązana. Po reaktywowaniu używano w niej różnych typów samolotów, w tym przed rozwiązaniem w 1993 r. – A-10A. W sierpniu 1993 r. 343. Skrzydło z bazy Eielson na Alasce zostało przemianowane na 354. Skrzydło. W jego skład weszły dwa dywizjony lotnicze: 18. Dywizjon Myśliwski wyposażony w samoloty F-16C/D Block 40 i 355. Dywizjon Myśliwski z samolotami OA-10A. W takim składzie występuje do dziś.

Jednostki bezpośrednio podległe Air Combat Command Weapons and Tactics Center (Centrum Szkolenia Taktyczno-Bojowego) 57. Skrzydło, Nellis AFB, Nevada, kod "WA" Ośrodek istniejący w Nellis utworzono w 1966 r. Początkowo nazywał się on Tactical Fighter Weapons Center. Zadaniem ośrodka jest badanie i opracowywanie nowych zasad taktyki, użycia uzbrojenia i samolotów taktycznych, a także zaawansowane szkolenie taktyczne doświadczonych załóg w zastosowaniu bojowym. Istniejące obecnie w centrum 57. Skrzydło, wówczas 57th Fighter Weapon Wing, wyposażyło w 1980 r. swój 422nd Test and Evaluation Squadron w samoloty F-16A/B Block 1, 5 i 10. Dywizjon służył do różnych zadań doświadczalnych związanych z wprowadzeniem samolotu F-16 do uzbrojenia. Nieco później jego wyposażenie uzupełniły F-16A/B Block 15 i F-16C/D Block 25. W 1987 r. 64. Dywizjon "agresorów" przezbrojono z F-5E na F-16C/D Block 32. Jednak już w 1990 r. dywizjon rozwiązano, w związku z rezygnacją z jednostek Agressors. Jednocześnie F-16C/D Block 32 w kamuflażach wzorowanych na sowieckich, pozostałych po dawnych "agresorach", przeniesiono do 414th Training Squadron "Adversary" ("przeciwnicy", główna ich różnica w stosunku do "agresorów" polega na niewskazywaniu na Rosjan jako na ewentualnych wrogów, jednostki te pozorują jakiegoś nieokreślonego nieprzyjaciela). Na początku lat 90. z 414. Dywizjonu wycofano starsze wersje F-16 i obecnie pododdział ten dysponuje mieszanką maszyn Block 42 i 52.

USAF Warfare Test Center 53. Skrzydło, Eglin, Floryda, kod "OT" Od pierwszej połowy lat 80. przez 79. Grupę Doświadczalną, której zadaniem było badanie nowych systemów uzbrojenia, przewinęły się niemal wszystkie wersje F-16: Block 10, 15, 25, 32, 42 i 50. Ostatnio grupa zajmowała się badaniem zestawów AN/ASQ-213 wprowadzonych na samolotach Block 50D. W 1994 r. grupę przeformowano w 53. Skrzydło, a jej 79. Dywizjon pzemianowano na 85th Tactical Evaluation Squadron. Zadaniem jednostki jest nawal sprawdzanie uzbrojenia już przyjętego do uzbrojenia oraz wypracowaniem taktyki jego użycia.

 Skrzydło jest jednostką nielatającą. Jego przeznaczeniem jest szkolenie personelu technicznego. Do tego celu jednostkę wyposażono w liczne, wycofane z różnych przyczyn F-16 (zakończenie resursu, awarie po których nie opłaca się ich remontował). Te uziemione F-16 noszą oznaczenie GF-16. Głównie są to najstarsze F-16A/B, ale jest też kilka nowszych C/D.

 Do niedawna jednostka ta nazywała się 58. Skrzydło Myśliwskie. Skrzydło to, spełniające od swego powstania w 1969 r. (jako 4510th Combat Conversion Training Wing) funkcję jednostki treningowo-szkolnej latało na samolotach F-100, A-7, F-4, F-5 i F-15. Z chwilą przezbrojenia w lutym 1983 z F-15A/B na F-16A/B Block 10 zmieniono też kod z "LA" na "LF" (od "Luke Falcons"). W późniejszym okresie do używanych już maszyn Block 10 dołączyły nowsze Block 15. W tym okresie jednostka dysponowała trzema dywizjonami: 310 TFTS (Tactical Fighter Training Squadron), 311 TFTS i 312 TFTS. W 1986 r. dołączył do nich czwarty – 314 TFTS. Równocześnie rozpoczął się proces przezbrojenia skrzydła na samoloty F-16C/D Block 25. Jedynie 311 TFTS zachowała swoje "Alpha"/"Bravo", gdyż był przeznaczony do szkolenia zagranicznych pilotów "szesnastek". Po serii reorganizacji w latach 1992-1995 (pod skrzydło podlegały między innymi dwie eskadry treningowe na F-15E) ukształtował się obecny kształt tej największej obecnie jednostki latającej na F-16. Po rozwiązanym 56 FW z Mac Dill, 58 FW odziedziczyło jego trzy dywizjony: 61., 62. i 63. Dywizjony Myśliwskie oraz numer 56 FW. Z rozwiązanego 31. Skrzydła z Homestead przybyły 308, 309 oraz 425 FS. Po utworzeniu 1 lipca 1993 r. nowego Dowództwa Szkolenia Lotniczego (Air Education and Training Command) 56. Skrzydło przeszło z podporządkowania Air Combat Command do AETC. Obecnie jako jedyna jednostka szkoląca na F-16 56 FW składa się aż z ośmiu dywizjonów: 21 (dawny 311), 61 i 62 FS na F-16C/D Block 25; 63, 308, 309 i 310 na F-16C/D Block 42 oraz 425 FS na F-16A/B Block 15 szkolącej pilotów zagranicznych. Ten ostatni został w końcu 1995 r. przezbrojona na F-16C/D Block 30.

Air Force Materiel Command (Dowództwo Zaopatrzenia USAF) Air Force Development Test Center (Centrum Badawczo-Rozwojowe Sił Powietrznych) 46. Skrzydło Doświadczalne, Eglin AFB, Floryda, kod "ET" 

46. Skrzydło, w przeciwieństwie do 53. Skrzydła, która wypracowuje zasady użycia uzbrojenia już wprowadzonego do służby w USAF, 46 TW zajmuje się badaniem uzbrojenia, które dopiero ma był zakupione. Skrzydło składa się z dwóch dywizjonów: 39 i 40 Flight Test Squadron. 40 FTS to dawny 3247 Test Squadron, od 1980 r. wyposażonego w F-16A/B Block 5. Później dywizjon ten używał niewielkiej liczby niemal wszystkich wariantów samolotu, w tym F-16A/B Block 15 ADF. W październiku 1992 r. 3246th Test Wing stało się obecnym 46., a jego 3247. Dywizjon został przemianowany na 40. Dywizjon. Wkrótce dołączył do niej drugi, 39 FTS. W 1995 r. w 39. Dywizjonie prowadzono próby z odpalaniem brytyjskich pocisków "powietrze-powietrze" ASRAAM z samolotu F-16C Block 25. W 46. Skrzydle można czasem oglądać samoloty F-16 z innym nietypowym uzbrojeniem, nie występującym w jednostkach bojowych, np. z bombami Durandal.

Faktycznie była to pierwsza jednostka na świecie latająca na F-16, używająca początkowo obu YF-16. Tutaj trafiły też wszystkie F-16A/B FSD. Było to wówczas 6510th Test Wing, a jego zadaniem zarówno wczoraj, jak i dziś jest badanie nowych samolotów, przed ich wejściem do uzbrojenia. Przez jego ówczesny dywizjon, 6512th Test Squadron, przewinęły się niemal wszystkie warianty F-16. W 1992 r. skrzydło zmieniło nazwę na 412th Test Wing, a jego wszystkie F-16 trafiły do 416th Flight Test Squadron. Samoloty dywizjonu są wykorzystywane nie tylko do różnorodnych testów i prób, ale także do lotów towarzyszących innym prototypom (tzw. chase plane) oraz w szkoleniu pilotów doświadczalnych. Poza przyjętymi do uzbrojenia w 412. (a poprzednio w 6510.) Skrzydle latały lub nadal latają takie wersje F-16 jak F-16ES czy NF-16A AFTI.

Ogden Air Logistics Center 75. Baza Lotnicza (jednostka logistyczna) Hill, Utah, kod "HAFB" 

Zadaniem 75. Bazy jest prowadzenie remontów i przeglądów samolotów F-16 i w związku z przewija się przez nią wiele samolotów różnych wersji. Jednak baza eksploatuje też dwa własne myśliwce, które służą miejscowym oblatywaczom: F-16A Block 10 79-0402 i F-16B Block 15 81-0817.

10. Armia Lotnicza 301. Skrzydło Myśliwskie, Carswell Field, Teksas, kod "TF" 301. Skrzydło zostało reaktywowane w Carswell Field w 1972 r. Do 1981 r. używało samolotów F-105D, później F-4D, a od 1987 F-4E. W grudniu 1990 r. w uzbrojenie jego 457. Taktycznego Dywizjonu Myśliwskiego weszły samoloty F-16C/D Block 25. W 1994 r. wydzielony pododdział z 301. skrzydła wziął udział w operacji Deny Flight, bazując czasowo w Aviano, we Włoszech.

419. Skrzydło Myśliwskie, Hill, Utah, kod "HI" Dawne skrzydło transportowe rozwiązane w 1951 r. reaktywowano w październiku 1982 r. jako skrzydło myśliwsko-bombowe, wyposażone w F-105D. Jego 466. dywizjon już w styczniu 1984 r. wymienił je na wycofane z 388 skrzydła F-16A/B Block 1/5/10. Dopiero w 1994 zastąpiły je F-16C/D Block 30, na których jednostka lata do dziś.

944. Skrzydło Myśliwskie, Luke, Arizona, kod "LR" 944. Grupa przeszła dużą metamorfozę otrzymując w czerwcu 1987 r. samoloty F-16C/D Block 32 w miejsce śmigłowców Sikorsky CH-3. Jako pierwsza ze wszystkich jednostek rezerwy i gwardii narodowej dostała na wyposażenie samoloty prosto z linii produkcyjnej. Dywizjon grupy, 302 Dywizjon Myśliwski (FS, poprzednio TFS) lata na nich do dzisiaj. Kod "LR" pochodzi od słów Luke Reserve. W 1994 r. wydzielony z grupy pododdział brał udział w lotach nad Bośnię w ramach operacji Deny Flight.

114. Skrzydło Myśliwskie, Joe Foss Field, Dakota Południowa, brak kodu 

South Dakota ANG Podobnie jak poprzednie i to skrzydło spełniało przez lata rolę jednostki myśliwsko-bombowej, latając na F-100D, a następnie na A-7D. Na tych ostatnich samolotach 114. Grupa (skrzydłem jest od 1994 r.) wzięła w 1989 r., udział w operacji Just Cause, w Panamie. W sierpniu 1991 r. jej jedyny, 175. Dywizjon Myśliwski przezbroił się na F-16C/D Block 30. Na samolotach tych lata do dziś, wypełniając podwójną, myśliwską i myśliwsko-bombową rolę.

120. Skrzydło Myśliwskie, port lotniczy Great Falls IAP, Montana, brak kodu Montana ANG 120. 

Skrzydło Myśliwskie i jego 186. Dywizjon Myśliwski (186th FS) są jednostkami obrony powietrznej. Do 1987 r. 120. Grupa używała F-106A, a następnie F-16A/B Block 15. W latach 1990-1991 jej samoloty przebudowano na wariant ADF. Na tych ostatnich jednostka, w 994 r. przeformowana w skrzydło, lata do dziś.

122. Skrzydło Myśliwskie, port lotniczy Fort Wayne IAP, Indiana, kod "FW" 

Indiana ANG 163 TFS należący do 122. Skrzydła był dywizjonem myśliwsko-bombowym, używającym F-4E. Zimą 1991/1992 r. 122. Skrzydło otrzymało samoloty F-16C/D Block 25 po rozwiązanym 50. Taktycznym Skrzydle Myśliwskim z Hahn, w Niemczech. Noszą one kod "FW" (Fort Wayne). Na F-16C/D-25 jednostka ta obecnie lata.

127. Skrzydło Myśliwskie, Selfridge, Michigan, kod "MI" 

Michigan ANG Latający na F-100D, a później na A-7D 107 TFS był dywizjonem myśliwsko-bombowym i tworzył bojowy komponent 127. Skrzydła. W kwietniu 1990 r. A-7D zastąpiły F-16A/B Block 10. W 1994 r. wymieniono je z kolei na F-16C/D Block 30. Są one w Selfridge dalej eksploatowane.

128. Skrzydło Myśliwskie, port lotniczy Dane County IAP, Madison, Wisconsin, kod "WI" 

Wisconsin ANG Występujący w składzie skrzydła 176 FS był do 1992 r. dywizjonem szturmowym i latał na A-10A. W listopadzie tego roku rozpoczęło się przezbrojenie na F-16C/D Block 30, zakończone w marcu 1993 r. Samoloty te wypełniają obecnie obok zadań wsparcia, także zadania myśliwskie.

132. Skrzydło Myśliwskie, miejski port lotniczy Des Moines, Iowa, brak kodu Iowa ANG Jednostka myśliwsko-bombowa latająca na F-100, a później na A-7D. W 1993 r. jej 124. Dywizjon Myśliwski (124 FS) przezbroił się na obecnie używane F-16C/D Block 42, wyposażone w zasobniki LANTIRN.

Oklahoma ANG Występujący w składzie 138. Grupy Myśliwskiej 125. Dywizjon Myśliwski (125 FS) w 1993 r. wymienił swoje A-7D na F-16C/D Block 42, zachowując do dziś swoje główne przeznaczenie – bezpośrednie wsparcie wojsk.

Colorado ANG W latach 1974-1992 należący do skrzydła 120 TFS używał samolotów A-7D. Wraz ze zmianą nazwy w 1992 r. na 120. Dywizjon Myśliwski. dotychczasowy sprzęt dywizjonu zastąpiono samolotami F-16C/D Block 30. Do dziś dywizjon ten spełnia rolę jednostki myśliwsko-bombowej.

California ANG Zawsze spełniając funkcje myśliwskie w systemie OP należący do skrzydła 194. Dywizjon (do 1992 r. 194 FIS, a później 194 FS) latał na F-86A, F-86L, F-102A, F-106A, F-4D, a od 1989 r. na F-16A/B Block 15, które niebawem przerobiono na wersję ADF. Po redukcjach obrony powietrznej USA w latach 90. 194. Dywizjon przezbroił się w 1994 r. na F-16C/D Block 25 i stał się jednostką myśliwsko-bombową.

147. Skrzydło Myśliwskie, Ellington Field, Houston, Teksas, brak kodu 

Texas ANG Dywizjon przechwytujący 111 FIS latał na F-80C, F-86D, F-86L, F-102A, F-101B/F, F-4C, F-4D, by wreszcie w grudniu 1989 r. przezbroić się w F-16A/B Block 15. Te niedługo przebudowano na odmianę ADF. Poza obroną powietrzną F-16A ADF dywizjonu utrzymują regularne patrole antynarkotykowe nad Zatoką Meksykańską. W drugiej połowie lat 90. F-16A/B Block 15 ADF wymieniono na myśliwsko-bombowe F-16C/D Block 25.

Minnesota ANG Jedyny dywizjon należący do 148. Grupy Myśliwców Przechwytujących, 179 FIS, bazujący w Duluth od 1948 r. do 1975 r. spełniał funkcje myśliwskie w systemie OP. W tym czasie latał na F-51D, F-94A/B, F-94C, F-89J, F-102A i F-101B/F. W latach 1975-1983 na krótko stał się jednostką rozpoznawczą, latając na RF-4C. W 1983 r., wraz z przezbrojeniem na F-4D powrócił do zadań myśliwskich. Na początku lat 90. dywizjon otrzymał F-16A/B Block 15 ADF. Pomimo zmiany nazwy na 179 FS dywizjon nadal jest przeznaczony do obrony powietrznej i lata na F-16A/B ADF.

149. Skrzydło Myśliwskie, Kelly, Teksas, kod "SA" 

Texas ANG Od 1969 r. należący do 149. Grupy 182 TFS (od 1992 r. – 182 FS) spełnia funkcję jednostki myśliwsko-bombowej. Latał na F-84F, F-100D i F-4C a od 1986 r. na F-16A/B Block 15. Do dziś dnia głównym przeznaczeniem skrzydła (od 1994 r., poprzednio-grupy), które od 1997 r. używa F-16C/D Block 25, jest głównie taktyczne wsparcie wojsk lądowych.

New Mexico ANG Pierwotnie myśliwski (latający na F-51D, F-80A/C i F-100A) 188 FIS stał się dywizjonem myśliwsko-bombowym 188 TFS w 1964 r., wraz z otrzymaniem F-100C. Od 1973 r. latał na A-7D, a zimą 1992/1993 wymienił je na F-16C/D Block 40 i zmienił nazwę na 188 FS. Na tych nowoczesnych samolotach, jako część 150. Skrzydła Myśliwskiego, wypełnia on zadania myśliwsko-bombowe do dziś.

Puerto Rico ANG Jednostka Gwardii Narodowej została sformowana w Portoryko w maju 1946 r. Jako jej komponent powietrzny powstała 156. Grupa wraz ze swoją 198 FIS wypełniającym zadania OP wyspy. Dywizjon latał na F-47N, F-86E, F-86D, F-86H i wreszcie na F-104C. W 1975 r. przeprofilował się na dywizjon myśliwsko-bombowy i otrzymał A-7D (nazwa zmieniła się z FIS na TFS, a od 1992 r. – FS). Zimą 1992/1993 r. wymieniono je na F-16A/B Block 15 na których 198 FS obecnie lata.

Vermont ANG W skład skrzydła wchodzi 134. Dywizjon Myśliwski (od 1992 r. – 134 FS), który w latach 1950-1974 był jednostką OP, a w latach 1974-1982 – holowniczą, używając B-57 do holowania rękawów strzeleckich. Do roli OP powrócił w 1982 r. wraz z przezbrojeniem na F-4D. Od 1986 r. zastąpiły je F-16A/B Block 15. W 1990 zostały one przebudowane na F-16A/B ADF. W tym czasie F-16 z 134 FIS wielokrotnie przechwytywały sowieckie samoloty rozpoznawcze Tu-95, zapuszczające się w pobliże wschodniego wybrzeża USA. W 1994 r. w wyniku redukcji sił OP, 195 FS stał się dywizjonem myśliwsko-bombowym i przezbroił się na F-16C/D Block 25.

Arizona ANG W 1969 r. dotychczasowy 152 FIS należący do 162. Grupy wymienił swoje F-102A na F-100C i stał się szkolnym dywizjonem myśliwsko-bombowym – 152 TFTS. W latach 1975-1978 nastąpiło powolne przezbrojenie na A-7D, ale zadania pododdziału nie zmieniły się. Dopiero w 1984 r. funkcję tę przekazano nowo sformowanej (na A-7D) 195 TFTS. W marcu 1986 r. 152. Dywion przezbroił się na F-16A/B Block 10 i zaczął szkolenie pilotów gwardii na tym typie samolotu. Mniej więcej w tym samym czasie sformowano w grupie trzeci dywizjon, 148 TFTS od razu na F-16A/B Block 10. Ten ostatni od 1990 r. szkolił też pilotów holenderskich i oprócz swoich samolotów, dysponował też 10 holenderskimi F-16A/B. W 1995 r. samoloty te powróciły do Holandii. W 1991 r. także 195. Dywizjon otrzymał F-16A/B Block 10. W Tuscon utworzono International Military School, która w 1996 r. przejęła całość zadań związanych ze szkoleniem na F-16 zagranicznych pilotów. W końcu 1995 r. do grupy, przeformowanej w skrzydło, przybyły pierwsze F-16C/D Block 25, przydzielone do 152 FS. 148 FS pozostał na F-16A/B doprowadzonych do standardu Block 15, podobnie jak 16A/B ze 195 FS.

South Carolina ANG Skrzydło dysponuje 157 FS, który była do 1975 r. dywizjonem OP (jako 157 FIS, na samolotach F-102A), a następnie przekształcił się w myśliwsko-bombowy 157 TFS (od 1992 r. 157 FS), latający na A-7D. W lipcu 1983 r. rozpoczęto ich wymianę na F-16A/B Block 10. Dywizjon ten wziął udział w operacji Pustynna Burza. W lipcu 1991 r. powrócił na kontynent amerykański. Dopiero w 1994 r. F-16A/B-10 wymieniono na najnowsze F-16C/D Block 52.

174. Skrzydło Myśliwskie, Hancock Field, Syracuse, Nowy Jork, kod "NY" 

New York ANG 138. Dywizjon Myśliwski, należący do skrzydła. utworzono jako jednostkę myśliwsko-bombową w końcu lat 40. Latał on na F-47D, a później na F-84B. W 1958 r. przekształcono go w myśliwski OP i wyposażono w F-86H. Jednak bardzo szybko 158 FIS stał się na powrót 158 TFS, a jej sprzęt wymieniono na A-37B, a później na A-10A. W listopadzie 1988 r. dywizjon otrzymał F-16A/B Block 10, w tym samoloty wyposażone w podwieszany zasobnik z 30 mm działkiem. Na tych samolotach 158 TFS wziął udział w operacji Pustynna Burza. Ponieważ zasobnik z działkiem nie w pełni zdał egzamin, dywizjon wspierał wojska lądowe zrzucając bomby i odpalając pociski AGM-65 Maverick. Zimą 1992/1993 r. 158 FS przezbroił się na F-16C/D Block 30. Jego zadania nie zmieniły się.

New Jersey ANG W 1972 r. należący do 177. Grupy 119 TFS wymienił swoje F-105B na F-106A i stał się 119 FIS, zmieniając profil z myśliwsko-bombowego na myśliwski OP. Jako ostatni użytkownik Delta Dart, dywizjon zmienił je w 1988 r. na F-16A/B Block 15, w zimie 1991/1992 r. zastąpione odmianą ADF. W 1992 r. nastąpiła zmiana nazwy na 119 FS. W 1994 r. w ramach redukcji sił OP odmianę ADF wycofano, wprowadzając na jej miejsce F-16C/D Block 25. Od tej pory dywizjon spełnia funkcje myśliwsko-bombowe.

Ohio ANG Od 1962 r. 162 TFS należący do 178. Grupy był dywizjonem myśliwsko-bombowym i latał na F-84F, F-100D i na A-7D. Te ostatnie zostały dopiero w 1993 r. zastąpione przez F-16C/D Block 30, pochodzące z 52. Skrzydła ze Spangdahlem w Niemczech. Latając na nich 162 FS dalej spełniał tę samą rolę, jednak w 1996 r. uzupełniono je o F-16A/B Block 15, a dywizjon stał się jednostką szkolną, przeszkalającą na ten typ personel jednostek Gwardii Narodowej i Rezerw Sił Powietrznych.

Ohio ANG Skrzydło oraz jego 112th Fighter Squadron spełnia funkcję myśliwsko-bombowe, latając od lutego 1992 r. na F-16C/D Block 25, które wyparły w tej roli samoloty A-7D. 180 FW nosi tem sam kod "OH" co 178. Skrzydło Myśliwskie.

181. Skrzydło Myśliwskie, Hulman Field, Terra Haute, Indiana, kod "TH" 

Indiana ANG W 1991 r. 113. Dywizjon ze 181. Grupy (113 TFS, obecnie 113 FS) wymienił swoje F-4E na F-16C/D Block 25. Skrzydło (od 1994 r.) do dziś spełnia funkcje myśliwsko-bombowe. W 1995 r. rozpoczęła się wymiana samolotów na F-16C/D Block 30.

Illinois ANG Jego 170 FS spełnia podwójną rolę, myśliwską i myśliwsko-bombową. Dywizjon istniejący od 1948 r. latał na F-84F, a następnie na F-4C i F-4D. W 1989 r. zastąpiły je F-16A/B Block 15, których wymianę na F-16C/D Block 30 rozpoczęto w listopadzie 1994 r. Na nich jednostka lata do dziś.

Iowa ANG Od 1961 r. należący do 185. Grupy dywizjon 174 TFS był jednostką myśliwsko-bombową i latał na F-100C, F-100D i A-7D. W grudniu 1991 r. rozpoczęła się ich wymiana na F-16C/D Block 30 zakończona w lutym 1992 r. Na tych samolotach jednostka obecnie lata.

Alabama ANG Do końca lat 80. była to grupa rozpoznawcza w składzie dwóch dywizjonów RF-4C: 106. i 160. W połowie lat 80. 160. Dywizjon zmienił przeznaczenie na myśliwsko-bombowe, nazwę ze 160 TRS na 160 TFS, i sprzęt na F-4D. W 1980 r. zastąpiły je F-16A/B Block 10. W 1990 r. rozwiązano 106 TRS. Od 1992 r. 160 TFS stał się 160 FS, a w 1993 r. przezbrojono go na F-16C/D Block 30.

Arkansas ANG 184. Dywizjon ze 188. Grupy na początku 1989 r. zmienił swoje F-4C na F-16A/B Block 15, zachowując swoje podwójne, myśliwskie i myśliwsko-bombowe przeznaczenie. Na samolotach tych jednostka lata do dziś.

Virginia ANG W 1982 r. 149. Dywizjon 192. Grupy przezbroił się z F-105 na A-7D, a w czerwcu 1991 r. na F-16C/D Block 30. Do dziś jednostka ta spełnia podwójną rolę myśliwską i myśliwsko-bombową. W 1994 r. wydzielony z 149 FS pododdział brał udział w egzekwowaniu No Fly Zone w irackim Kurdystanie.

F-16A Block 1

Turcja otrzymała pierwsze F-16C/D w 1987 roku, co oznaczało znaczne unowocześnienie Türk Hava Kuvvetleri, do tej pory wyposażanego głównie samoloty oddawane przez pozostałe państwa NATO.

Kontrakt na zakup 160 F-16C/D podpisano w 1983 roku. Dwa lata później dostarczono do zakładów TUSAS (znanych też jako TAI – Turkish Aerospace Industry) części dwóch F-16C i sześciu F-16D Block 30, które zmontowano w Turcji. 20 października 1987 roku w Turcji oblatano pierwszego F-16C Block 30, zbudowany już całkowicie w TUSAS. Łącznie Tureckie Siły Powietrzne otrzymały 34 F-16C i 9 F-16D Block 30 oraz 126 F-16C i 21 F-16D Block 40, razem 160 F-16C i 30 F-16D. Kolejne maszyny, 26 F-16C i 14 F-16D dostarczono w postaci Block 50 do 1999 roku. W latach 2011-2012 dostarczono finalne 14 F-16C i 16 F-16D w wersji Block 50+. Podniosło to ogólną liczbę dostarczonych tureckich F-16 do 270 samolotów, a flotę operacyjną do około 240 sztuk. 165 starszych F-16 ma być doprowadzonych do wariantu Block 50 w ramach CCIP.

W Turcji w F-16 wyposażono: 4. Skrzydło (Murted), 141. Dywizjon (Block 40), 142. Dywizjon (Block 30) i szkolny Öncel Filo (Block 30), 5. Skrzydło (Merzifon) – 151. i 152. Dywizjon (Block 40), 6. Skrzydło (Bandirma) – 161. i 162. Dywizjon (Block 40), 8. Skrzydło (Diyarbakır) – 181. Dywizjon (Block 40) i 182. Dywizjon (Block 50) oraz 9. Skrzydło (Balikesir) – 191. i 192. Dywizjon (Block 40). Samoloty tureckie Block 40 są wyposażone w zasobniki LANTIRN, a Block 50 – w pociski Harm.

Poza wymienionymi samolotami TUSAS wyprodukował też 34 F-16C i 12 F-16D Block 40 dla Egiptu.

(270 F-16C/D, 8 z USA, pozostałe zmontowane w Turcji z amerykańskich podzespołów)

F-16C Block 30

od 86-0066 do 86-0067 (od 86-0066 do 86-0067) – 2 – Block 30B GenDyn;

od 86-0068 do 86-0072 (od 86-0068 do 86-0072) – 5 – Block 30B TAI;

od 87-0009 do 87-0018 (od 87-0009 do 87-0018) – 10 – Block 30B TAI;

od 87-0019 do 87-0021 (od 87-0019 do 87-0021) – 3 – Block 30E TAI;

od 88-0019 do 88-0032 (od 88-0019 do 88-0032) – 14 – Block 30E TAI.

F-16D Block 30

od 86-0191 do 86-0196 (od 86-0191 do 86-0196) – 6 – Block 30B GenDyn;

od 87-0002 do 87-0003 (od 87-0002 do 87-0003) – 2 – Block 30D TAI;

88-0013 (88-0013) – 1 – Block 30E TAI.

F-16C Block 40

od 88-0033 do 88-0037 (od 88-0033 do 88-0037) – 5 – Block 40A TAI;

od 89-0022 do 89-0033 (od 89-0022 do 89-0033) – 12 – Block 40A TAI;

od 89-0034 do 89-0041 (od 89-0034 do 89-0041) – 8 – Block 40D TAI;

od 90-0001 do 90-0009 (od 90-0001 do 90-0009) – 9 – Block 40D TAI;

od 90-0010 do 90-0021 (od 90-0010 do 90-0021) – 12 – Block 40F TAI;

od 91-0001 do 91-0005 (od 91-0001 do 91-0005) – 5 – Block 40F TAI;

od 91-0006 do 91-0021 (od 91-0006 do 91-0021) – 16 – Block 40H TAI;

od 92-0001 do 92-0017 (od 92-0001 do 92-0017) – 17 – Block 40L TAI;

od 92-0018 do 92-0021 (od 92-0018 do 92-0021) – 4 – Block 40P TAI;

od 93-0001 do 93-0014 (od 93-0001 do 93-0014) – 14 – Block 40P TAI;

od 93-0657 do 93-0690 (od 93-0657 do 93-0690) – 34 – Block 40? TAI.

F-16D Block 40

od 88-0014 do 88-0015 (od 88-0014 do 88-0015) – 2 – Block 40A TAI;

89-0042 (89-0042) – 1 – Block 40A TAI;

od 89-0043 do 89-0045 (od 89-0043 do 89-0045) – 3 – Block 40D TAI;

od 90-0022 do 90-0024 (od 90-0022 do 90-0024) – 3 – Block 40F TAI;

od 91-0022 do 91-0024 (od 91-0022 do 91-0024) – 3 – Block 40J TAI;

od 92-0022 do 92-0024 (od 92-0022 do 92-0024) – 3 – Block 40L TAI;

od 93-0691 do 93-0696 (od 93-0691 do 93-0696) – 6 – Block 40? TAI.

F-16C Block 50

od 94-0071 do 94-0096 (od 94-0071 do 94-0096) – 26 – Block 50? TUSAS.

F-16D Block 50

od 94-0105 do 94-0110 (od 94-0105 do 94-0110) – 6 – Block 50? TAI;

od 94-1557 do 94-1564 (od 94-1557 do 94-1564) – 8 – Block 50? TAI.

F-16C Block 50+

od 07-1001 do 07-1014 (od 07-1001 do 07-1014) – 14 – Block 50+ TAI.

F-16D Block 50+

od 07-1015 do 07-1030 (od 07-1015 do 07-1030) – 16 – Block 50+ TAI.

Wenezuela była jednym z pierwszych użytkowników F-16, jest też jednocześnie pierwszym państwem używającym te samoloty w Ameryce Południowej. Pierwsze samoloty dostarczono w listopadzie 1983. Łącznie Wenezueala zakupiła 18 F-16A i 6 F-16B, wszystkie Block 15. Samoloty te wyposażono w spadochrony hamujące, ze względu na możliwość przegrzewania się hamulców kół w gorącym klimacie Wenezueli.

W samoloty te wyposażono 161. i 162. Dywizjon z 16. Skrzydła w El Libertador pod Maracay. Są to jednostki wielozadaniowe, zarówno OP, jak i zwalczania celów naziemnych.

Bojowe użycie wenezuelskich F-16A nie jest znane. Samoloty tego typu występowały po stronie rządowej, w czasie próby przewrotu wojskowego. W czasie tych działań wenezuelskie F-16A zestrzeliły trzy samoloty rebeliantów. Z uwagi na bratobójczy charakter zestrzeleń, nie są one wliczane do ogólnej liczby zwycięstw uzyskanych na F-16.

F-16A Block 15

82-1050 (1041) – 1 – Block 15K;

od 82-1051 do 82-1052 (0051, 6611) – 2 – Block 15L;

od 83-1186 do 83-1188 (8900, 0678, 3260) – 3 – Block 15T;

od 84-1346 do 84-1353 (7268, 9068, 8924, 0094, 6023, 4226, 5422, 6426) – 8 – Block 15U;

od 84-1354 do 84-1357 (4827, 9864, 3648, 0220) – 4 – Block 15V.

F-16B Block 15

od 82-1053 do 82-1055 (1715, 2179, 9581) – 3 – Block 15K;

od 83-1189 do 83-1191 (2337, 7635, 9583) – 3 – Block 15T.

Włoskie Siły Powietrzne

Program Peace Caesar jest skutkiem zapotrzebowania na przejściowy samolot myśliwski do obrony przestrzeni powietrznej kraju w oczekiwaniu na wejście do służby nowych Typhoonów. Aeronautica Militare używała już od 1995 roku 24 Panavia Tornado ADV wypożyczonych na 10 lat od Brytyjczyków, które zastąpiły wykorzystywane od lat 70. F-104S Starfighter. Zbyt wysokie koszty utrzymania Tornad i dalsze opóźnienia Eurofightera przesądziły o zwrocie brytyjskich samolotów do 2004 roku i wyborze (spośród F-15, F-16 i Mirage’a 2000) innego myśliwca. 15 marca 2001 roku Włochy i USA podpisały umowę Foreign Military Sale na wypożyczenie 34 F-16 wraz ze szkoleniem pilotów i techników oraz wsparciem logistycznym przez 45.000 godzin lotu od 2003 do końca 2010 roku. Pierwsze trzy F-16 dotarły do bazy Trapani 28 czerwca 2003 roku. Ogółem do 2004 roku dostarczono 34 wyremontowane F-16A/B, większość w wariancie Block 15 ADF, i cztery sztuki jako magazyn części zamiennych. W 2009 roku Peace Caesar przedłużono do 31 maja 2012 roku, a całkowity nalot do 47.800 godzin. Samoloty znajdowały się na uzbrojeniu trzech eskadr: 23 gruppo w bazie Cervia (rozwiązana w 2010) oraz 10 gruppo (przezbrojona na Eurofightery w 2010) i 18 gruppo(rozwiązana w 2012) z bazy Trapani. W toku służby w różnych okolicznościach utracono sześć F-16A Block 15 ADF, żaden pilot nie zginął, a pięć maszyn spadło do morza.

34 F-16A/B (Block 15 ADF) (wypożyczone od USAF na okres 2003-2012)

Zjednoczone Emiraty Arabskie są użytkiem najnowocześniejszych z F-16 w wersji Block 60 lub Desert Falcon, modyfikacje były na tyle głębokie, że zdecydowano się na kolejne w kolejności oznaczenia literowe E - wersji jednomiejscowej i F - dwumiejscowe, pierwotnie producent używał nazwy F-16U. Samolot pokonał w rywalizacji Dassault Rafale i Boeing F-15. Za stworzenie wersji block 60 i dostarczenie 80 samolotów ZEA zapłaciły 6,4 mld USD[9], dostawy miały miejsce w latach 2003-06, czyli jeszcze przed rozpoczęciem produkcji 48 F-16C/D starszej wersji block 52 plus dla Polski, także polscy piloci byli szkoleni w USA równolegle z pilotami z ZEA. Samoloty otrzymały radar Northrop Grumman AN/APG-80 typu AESA z aktywnym skanowaniem fazowym, silniki General Electric F110-GE-132 o zwiększonym ciągu, dodatkowe systemy walki elektronicznej, całkowicie szklany kokpit (podobny do tego z F-22A) oraz zintergowano je z francuskimi kpr MBDA MICA zakupionymi dla Mirage 2000-9. Prace badawczo-rozwojowe warte 3 mld USD zostały w całości sfinansowane przez zamawiającego, co w przypadku eksportu tych technologii przez USA wymaga zapłacenia ZEA tantiemów. Do samolotów zakupiono uzbrojenie warte 2 mld USD, w tym 491 AIM-120B AMRAAM, 267 AIM-9M Sidewinder, 163 AGM-88 HARM, 1163 AGM-65D/G Maverick, 52 AGM-84L Harpoon block II, później dokupiono także 218 AIM-9X-2 i 224 AIM-120C-7 oraz precyzyjne bomby: 1350 GBU-24 Paveway III, 888 GBU-12 Paveway II, 400 GBU-10 Paveway II , 700 zestawów Joint Direct Attack Munition dla ponad 1000 Mk 82 i 1024 Mk 84, 400 BLU-109 i 800 precyzyjnych bomb kasetowych serii CBU-97 (WCMD).

F-16E Block 60

od 00-6001 do 00-6055 (od 3026 do 3080) – 55 – Block 60.

F-16F Block 60

od 00-6056 do 00-6080 (od 3001 do 3025) – 25 – Block 60;

54 F-16E(1 utracono), 25 F-16F